تاسف

ماجرای عثمان بن حنیف، خاطره نیست. برای حاکمان یک درس است.اي فرزند حنيف، شنيده ام مردي از جوانان اهل بصره تو را به خوان گسترده اي از طعام دعوت نموده و تو بر سر آن خوان با شتاب حضور يافتي. طعام هاي رنگارنگ براي تو خوش آمده و کاسه هاي گوناگون پياپي بر سر سفره تو آورده شده است. من گمان نداشتم تو خوردن غذاي قومي را بپذيري که فقراي آنان مورد اعراض قرار گيرند و بي نيازانشان بر سر طعام دعوت شوند."بنگر چه چيز خوردني از اين طعام مي جوي و مي بلعي، پس آنجا که شناسايي غذا براي تو مشکل است، آن را بينداز و در آن مورد که به پاکيزگي اصل و هدفهايش يقين کردي تناول نما.مسئولان هم اولا به این مهم هستند. امام به تاکید می فرمایند" هشيار باش، امام شما از دنيايش به دو لباس کهنه و از خوراکش به دو قرص کفايت نموده است." بعد از این گزاره خبری و تعلیمی، توان افراد را به رعایت ساده زیستی در نظر می گیرند و راه را به دقت نشان می دهند؛" بدانيد شما قطعا توانايي اين قناعت را نداريد، ولي با اتصاف به پرهيزکاري و کوشش و پاکدامني و درستکاري مرا ياري کنيد."راه امروز و رسم کارگزاران حکومتی باید اتصاف به پرهیزکاری و پاکدستی و پاک دامنی و درستکاری و ساده زیستی باشد. همان که در زندگی شهید رئیسی هم نمایان بود. خانه مادری او در محله کم برخوردار ایثارگرانِ مشهد، نشان داد که او در ساده زیستی نمره بالایی داشت.معتقدم ساده زیستی به مثابه یک ارزش در نظام مدیریتی مطرح است. این خُلقِ طاغوتیان است که کاخ بر می افرازند و آجر هایش را از کوخ ها به یغما می برند. تا کوخ فراوان است، هر کاخی که قد بکشد نماد باطل است. بنظرم از اولویت های اول یک رئیس جمهور باید سادگی و ساده زیستی باشد نوشته شده در شنبه دوازدهم خرداد ۱۴۰۳ساعت 19:23 توسط تاسف...

“لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا؛ خدا دوست نمی‌دارد که کسی به گفتار زشت (به عیب خلق) صدا بلند کند مگر آن که ظلمی به او رسیده باشد، همانا که خدا شنوا و داناست”.این کلام خداست حال که ملت ایران در بهت حادثه برای رئیس جمهور و یارانش رخت عزا بر تن کرده است، برخی ها پُست هایی می گذاشتند و حرفای نادرستی می گویندو زهرخندهایی می زدند که شایسته خودشان بود. از کسانی که از حالِ ناخوشِ ملت خوشحال می شوند خیلی دلگیر می شوم. انسان باشیم ایرانی باشیم حالا که عمق فاجعه هویدا شده است، و اکثریت در غم هستند .اگر مخالف هم هستی اما جوانمرد باشمن به رییس جمهور رای ندادم اما متنفرم از کسانی که با این رفتار نابخردانه به جنگ فرهنگ نجیبانه ایرانی می آیند. اینها را ایرانی نمی دانم حتی اگر شناسنامه‌شان چنین هویتی را برای‌شان تسجیل کرده باشد. ایرانی فتوت را نفس می کشد. اخلاق را زیست می کند. با هزار اختلاف فکری و سیاسی هم در هنگامه ای چنین همدلی دارد حتی اگر عمر به انتقاد گذرانده باشد. این جماعت، ایرانی نیستند. ایرانی جماعت وقتی از یک ماجرای سخت و تلخ می خواهد حتی تعریف کند می گوید “دشمنِ شما نبیند” حتی ماجرای تلخ را برای دد و دام و هم نمی پسندد و می گوید “گرگِ بیابان نبیند…” پس چطور ایرانی بدانیم اینهایی که در عزای هموطن خویش از هر دشمنی بددهن تر و کثیف رفتارترندبه همه ایرانیان کشورم با احترام تمام تسلیت می گویم تاسف...